تاریخچه لپ‌تاپ‌ها تلاش‌هایی را توصیف می‌کند که در دهه 1970 آغاز شد، [1] برای ساخت رایانه‌های شخصی کوچک و قابل حمل که اجزا، ورودی‌ها، خروجی‌ها و قابلیت‌های یک کامپیوتر رومیزی را در یک شاسی کوچک ترکیب می‌کنند.

پیش سازهای قابل حمل

پورتال R2E CCMC

میکرو کامپیوتر قابل حمل “Portal” شرکت فرانسوی R2E Micral CCMC به طور رسمی در سپتامبر 1980 در نمایشگاه Sicob در پاریس ظاهر شد. پورتال یک میکرو کامپیوتر قابل حمل بود که توسط بخش مطالعات و توسعه شرکت فرانسوی R2E Micral در سال 1980 به درخواست شرکت CCMC متخصص در حقوق و دستمزد و حسابداری طراحی و به بازار عرضه شد. این پردازنده مبتنی بر پردازنده 8085 اینتل، 8 بیتی، با کلاک 2 مگاهرتز بود. مجهز به یک رم مرکزی 64K بایتی، یک صفحه کلید با 58 کلید الفبایی و 11 کلید عددی (در بلوک های جداگانه)، یک صفحه نمایش 32 کاراکتری، یک فلاپی دیسک (ظرفیت – 140000 کاراکتر)، یک چاپگر حرارتی (سرعت – 28 کاراکتر) /second)، یک کانال ناهمزمان، یک کانال سنکرون و یک منبع تغذیه 220 ولت. برای دمای عملیاتی 15 تا 35 درجه سانتی گراد طراحی شده بود، وزن آن 12 کیلوگرم (26 پوند) و ابعاد آن 45 × 45 × 15 سانتی متر بود. این سیستم عامل Prologue [2] را اجرا می کرد و تحرک کامل را فراهم می کرد.

آزبورن 1

بسیاری از مورخان اوزبورن 1 را اولین رایانه همراه واقعی می دانند. آدام آزبورن آزبورن کامپیوتر را تاسیس کرد و آزبورن 1 را در سال 1981 تولید کرد. آزبورن 1 دارای صفحه نمایش پنج اینچی بود که دارای یک پورت مودم، دو فلاپی درایو 5+1⁄4 اینچی و مجموعه بزرگی از برنامه های نرم افزاری همراه بود. یک بسته باتری پس از فروش در دسترس بود. شرکت کامپیوتر شکست خورده بود و برای مدت طولانی دوام نیاورد. اگرچه این لپ‌تاپ در مقایسه با لپ‌تاپ‌های امروزی بزرگ و سنگین بود، اما با یک نمایشگر کوچک 5 اینچی CRT، تأثیری تقریباً انقلابی بر تجارت داشت، زیرا متخصصان توانستند برای اولین بار رایانه و داده‌های خود را با خود ببرند. چمدان ها” از اولین رایانه قابل حمل زیراکس NoteTaker الهام گرفته شده است. آزبورن تقریباً به اندازه یک چرخ خیاطی قابل حمل بود و می توانست با هواپیماهای تجاری حمل شود. وزن آزبورن 1 نزدیک به 11 کیلوگرم (24 پوند) است. قیمت 1795 دلار آمریکا (معادل 5350 دلار در سال 2021) بود.

Compaq قابل حمل

Compaq Portable اولین رایانه قابل حمل سازگار با رایانه شخصی بود که در سال 1982 ساخته شد. اولین محموله در مارس 1983 و قیمت آن 2995 دلار آمریکا (معادل 8410 دلار در سال 2021) بود. Compaq Portable در یک جعبه قابل حمل به اندازه یک چرخ خیاطی قابل حمل، شبیه به Osborne 1 تا می شود. مدل سوم این توسعه، Compaq Portable II، دارای گرافیک با وضوح بالا بر روی صفحه نمایش لوله خود بود. این اولین کامپیوتر قابل حمل آماده برای استفاده در طبقه فروشگاه و برای نمایش CAD و نمودار بود. Compaq را به عنوان یک برند بزرگ در بازار معرفی کرد.

اپسون HX-20

اولین پیشرفت قابل توجه در زمینه محاسبات لپ تاپ در سال 1981 اعلام شد و از ژوئیه 1982 به فروش رسید، اپسون HX-20 8/16 بیتی.[3] دارای صفحه کلید 68 کلیدی تمام ترانزیت، باتری‌های نیکل کادمیوم قابل شارژ، یک LCD ماتریس کوچک (120×32 پیکسل) با 4 خط متن، 20 کاراکتر در هر خط حالت متن، یک چاپگر ماتریس نقطه‌ای 24 ستونی، یک مفسر مایکروسافت بیسیک و 16 کیلوبایت رم (قابل ارتقا تا 32 کیلوبایت). صفحه نمایش بسیار محدود و حافظه داخلی کوچک HX-20، کاربردهای جدی پردازش کلمه و صفحه گسترده را غیرعملی کرد و دستگاه توسط برخی به عنوان “ابتدایی” توصیف شد.[4] از نظر ذخیره‌سازی انبوه، HX20 می‌تواند به یک درایو میکروکاست مجهز شود که توسط واحد اصلی تغذیه و کار می‌کند. فلاپی درایوهای خارجی و حتی یک آداپتور برای خروجی CRT نیز موجود بودند.

قطب نما شبکه

اولین لپ‌تاپ تاشو، Grid Compass، در سال 1982 ساخته شد. این لپ‌تاپ که در یک محفظه منیزیمی محصور شده بود، طراحی آشنا را ارائه کرد که در آن صفحه‌نمایش تخت روی صفحه کلید تا می‌شد. این رایانه مجهز به نمایشگر الکترولومینسنت 320×200 پیکسل و حافظه حباب 384 کیلوبایتی بود. با IBM سازگار نبود و قیمت بالای آن (8000-10000 دلار آمریکا، معادل 22000-28000 دلار در سال 2021) آن را به برنامه های تخصصی محدود می کرد. با این حال، در دهه 1980 توسط ارتش ایالات متحده و ناسا در شاتل فضایی به شدت مورد استفاده قرار گرفت. سازنده GRiD متعاقباً با متداول شدن نوآوری هایش، بازده قابل توجهی از حقوق ثبت اختراع خود به دست آورد. GRiD Systems Corp بعداً توسط Tandy (اکنون RadioShack) خریداری شد. قابلیت حمل Grid محدود شده بود زیرا بسته باتری داخلی نداشت و به برق اصلی متکی بود.

Dulmont Magnum/Kookaburra

اولین رقیب برای محاسبات لپ تاپ واقعی Dulmont Magnum 16 بیتی بود که توسط دیوید ایروین و جان بلر از Dulmison استرالیا در سال 1982 طراحی و در سپتامبر 1983 توسط Dulmont در استرالیا منتشر شد. این دستگاه با باتری دارای یک صفحه نمایش 80 کاراکتری × 8 خط در درپوشی بود که روی صفحه کلید بسته می شد. بنابراین Dulmont اولین رایانه‌ای بود که می‌توان آن را به هر جایی برد و پتانسیل محاسباتی قابل‌توجهی را روی لپ‌تاپ کاربر ارائه می‌داد (اگرچه وزن آن 4.8 کیلوگرم (11 پوند) بود. این سیستم عامل مبتنی بر سیستم عامل MS-DOS و برنامه های ذخیره شده در ROM (A:) بود و همچنین از ماژول های قابل جابجایی در شکاف های توسعه (B: و C:) پشتیبانی می کرد که می توانستند EPROM سفارشی برنامه ریزی شده یا پردازش کلمه استاندارد و برنامه های صفحه گسترده باشند. مگنوم می تواند حافظه را در رم CMOS با پشتیبان باتری، از جمله دیسک رم (D:) معلق کند و حفظ کند. یک جعبه توسعه جداگانه دو فلاپی 5.25 اینچی یا حافظه هارد دیسک 10 مگابایتی را ارائه می دهد. این محصول از سال 1984 تا 1986 در سطح بین المللی عرضه شد.[5] Dulmont در نهایت توسط Time Office Computers تصاحب شد و نام تجاری “Kookaburra” را مجدداً نامگذاری کرد و نسخه‌های نمایشگر LCD 16 و 25 خطی را به بازار عرضه کرد.

شارپ و گاویلان

دو لپ‌تاپ قابل توجه دیگر شارپ PC-5000 (از بسیاری جهات مشابه Dulmont Magnum) و Gavilan SC بودند که در سال 1983 معرفی شدند اما اولین بار در سال 1984 فروخته شدند و Gavilan در همان سال اعلام ورشکستگی کرد. هر دو از پردازنده 8/16 بیتی اینتل 8088 استفاده می کردند. Gavilan اولین کامپیوتری بود که به عنوان “لپ تاپ” به بازار عرضه شد. این دستگاه مجهز به یک درایو فلاپی دیسک داخلی و یک دستگاه اشاره‌گر شبیه به پد لمسی بود که بر روی پانل بالای صفحه‌کلید نصب شده بود. مانند GRiD Compass، Gavilan و Sharp در جعبه‌های تاشو قرار می‌گرفتند، اما تا حدی با IBM سازگار بودند، اگرچه در درجه اول نرم‌افزار سیستم خود را اجرا می‌کردند. هر دو دارای LCD بودند و می توانستند به چاپگرهای خارجی اختیاری متصل شوند.

Kyotronic 85 (Tandy Model 100)

سال 1983 همچنین شاهد عرضه لپ تاپ 8 بیتی Kyocera Kyotronic 85 بود که احتمالاً پرفروش ترین لپ تاپ اولیه بود. به سرعت توسط Tandy Corporation، Olivetti و NEC مجوز دریافت کرد، که پتانسیل آن را تشخیص دادند و آن را به ترتیب به عنوان خط TRS-80 Model 100 (یا Tandy 100)، Olivetti M-10، و NEC PC-8201 به بازار عرضه کردند.[6] ماشین ها با باتری های AA استاندارد کار می کردند. برنامه های داخلی Tandy، از جمله یک مفسر بیسیک، یک ویرایشگر متن، و یک برنامه ترمینال، توسط مایکروسافت تهیه شده و تا حدی توسط خود بیل گیتس نوشته شده است. کامپیوتر یک تاشو نبود، اما یک صفحه نمایش ال سی دی 8 خط × 40 کاراکتر در بالای صفحه کلید تمام سفر ارائه می کرد. با مودم داخلی خود، یک پایانه ارتباطی بسیار قابل حمل بود. به دلیل قابل حمل بودن، عمر باتری خوب (و سهولت در تعویض)، قابلیت اطمینان (بدون قطعات متحرک) و قیمت پایین (حداقل 300 دلار آمریکا)، این مدل بسیار مورد توجه قرار گرفت و در بین روزنامه نگاران محبوب شد. وزن آن کمتر از 2 کیلوگرم (4.4 پوند) با ابعاد 30×21.5×4.5 سانتی متر (12×8½×1¾ اینچ) بود. مشخصات اولیه شامل 8 کیلوبایت رم (قابل ارتقا تا 24 کیلوبایت) و پردازنده 3 مگاهرتز بود. این دستگاه در واقع به اندازه یک نوت بوک کاغذی بود، اما این اصطلاح هنوز مورد استفاده قرار نگرفته بود و به طور کلی به عنوان یک کامپیوتر “قابل حمل” توصیف می شد.

داده های عمومی / یک

معرفی Data General/One (DG-1) توسط دیتا جنرال در سال 1984، یکی از معدود مواردی است که یک شرکت مینی کامپیوتر یک محصول موفق PC را معرفی کرده است. این دستگاه که واقعاً قابل حمل در نظر گرفته می شود، به جای «قابل حمل»، یک دستگاه MS-DOS با باتری نه پوندی بود که مجهز به دیسکت های دوگانه 31⁄2 اینچی، صفحه کلید 79 کلیدی تمام ضربه ای، 128 کیلوبایت تا 512 کیلوبایت رم بود. و یک صفحه نمایش LCD تک رنگ که می تواند کاراکترهای استاندارد 80×25 اندازه کامل یا گرافیک کامل CGA (640×200) داشته باشد.

باندول 2

اگرچه این لپ‌تاپ تا سال 1985 منتشر نشد، پس از افول CP/M به عنوان یک سیستم عامل اصلی، Bondwell 2 یکی از معدود لپ‌تاپ‌های CP/M است. از یک CPU 8 بیتی Z-80 استفاده می کرد که با فرکانس 4 مگاهرتز کار می کرد، دارای 64 کیلوبایت رم و یک درایو فلاپی دیسک 3.5 اینچی بود که برای لپ تاپ های CP/M غیر معمول بود. وضوح صفحه نمایش LCD تاشو 640×200 پیکسل بود. Bondwell 2 همچنین شامل خط کامل نرم افزار CP/M MicroPro از جمله WordStar بود. Bondwell 2 قادر به نمایش گرافیک بیت مپ بود. قیمت Bondwell 2 995 دلار ذکر شد.

Kaypro 2000

احتمالاً اولین لپ‌تاپ تجاری سازگار با IBM، Kaypro 2000 8/16 بیتی بود که در سال 1985 معرفی شد. این لپ‌تاپ با بدنه تاشو آلومینیومی برس‌کاری شده‌اش، از نظر طراحی به طرز قابل توجهی شبیه به لپ‌تاپ‌های مدرن بود. دارای یک LCD 25 خط در 80 کاراکتر، یک صفحه کلید قابل جدا شدن و یک فلاپی درایو 90 میلی متری (3.5 اینچی) پاپ آپ بود.

توشیبا T1100، T1000 و T1200

توشیبا 8/16 بیتی توشیبا T1100 را در سال 1985 راه اندازی کرد و متعاقباً آن را به عنوان “اولین کامپیوتر لپ تاپ انبوه جهان” توصیف کرد.[7] هارد دیسک نداشت و کاملاً از فلاپی دیسک اجرا می شد. CPU اینتل 80C88 با فرکانس 4.77 مگاهرتز بود که یک نوع کم مصرف از مدل محبوب اینتل 8088 بود و صفحه نمایش آن یک ال سی دی تک رنگ و 640×200 بود. در سال 1987 توسط T1000 و T1200 دنبال شد. اگرچه دستگاه‌های DOS مبتنی بر فلاپی محدود، با سیستم‌عامل ذخیره‌شده در ROM در T1000، مدل‌های توشیبا به اندازه‌ای کوچک و سبک بودند که می‌توان آن‌ها را در کوله پشتی حمل کرد و می‌توانست از باتری‌های Ni-Cd استفاده شود. آنها همچنین ویژگی استاندارد “رزومه” را به ماشین های مبتنی بر DOS معرفی کردند: کامپیوتر می تواند بین جلسات بدون نیاز به راه اندازی مجدد هر بار متوقف شود.

IBM PC Convertible

همچنین یکی از اولین لپ‌تاپ‌های تجاری سازگار با IBM، IBM PC Convertible 8/16 بیتی بود که در سال 1986 معرفی شد. این لپ‌تاپ دارای یک LCD سازگار با CGA و دو درایو فلاپی 720 کیلوبایتی 3.5 اینچی بود. وزن آن 13 پوند (5.9 کیلوگرم) بود.

اپسون L3s

Epson L3s یک کامپیوتر قابل حمل اولیه بود که MS-DOS را اجرا می کرد و دارای یک پورت موازی بود.

Zenith SupersPort

اولین لپ‌تاپ‌های موفق در مقیاس بزرگ تا حد زیادی به دلیل درخواست RFP توسط نیروی هوایی ایالات متحده در سال 1987 بود. این قرارداد در نهایت منجر به خرید بیش از 200000 لپ‌تاپ می‌شود. رقابت برای تامین این قرارداد شدید بود و شرکت های بزرگ رایانه های شخصی آن زمان; IBM، Toshiba، Compaq، NEC، و Zenith Data Systems (ZDS)، در تلاش برای برنده شدن در این معامله، برای توسعه لپ‌تاپ‌ها عجله داشتند. ZDS که قبلاً یک قرارداد مهم با IRS برای Z-171 خود به دست آورده بود، این قرارداد را برای سری SupersPort خود دریافت کرد. سری SupersPort در ابتدا با پردازنده اینتل 8086، دو درایو فلاپی دیسک، صفحه نمایش STN LCD با نور پس زمینه آبی و سفید و بسته باتری NiCd راه اندازی شد. مدل های بعدی دارای یک پردازنده 16 بیتی 80286 اینتل و یک هارد دیسک 20 مگابایتی بودند. بر اساس این قرارداد، ZDS در سال‌های 1987 و 1988 به بزرگترین تامین‌کننده لپ‌تاپ در جهان تبدیل شد. ZDS با Tottori Sanyo در طراحی و ساخت این لپ‌تاپ‌ها شریک شد. این رابطه قابل توجه است زیرا اولین معامله بین یک برند بزرگ و یک سازنده تجهیزات اصلی آسیایی بود.

Hewlett-Packard Vectra Portable CS

در سال 1987، HP یک نسخه قابل حمل از کامپیوتر 16 بیتی Vectra CS خود را منتشر کرد.[8] این لپ‌تاپ دارای پیکربندی کلاسیک لپ‌تاپ بود (صفحه‌کلید و مانیتور به سبک پوسته صدفی برای حمل بسته می‌شوند)، با این حال، بسیار سنگین و نسبتاً بزرگ بود. این صفحه‌کلید با اندازه کامل (با صفحه‌کلید عددی مجزا) و صفحه‌نمایش LCD بزرگ کهربایی داشت. در حالی که با دو درایو فلاپی دیسک 3.5 اینچی ارائه می شد، رایج ترین پیکربندی یک هارد دیسک 20 مگابایتی و یک درایو فلاپی منفرد بود. این یکی از اولین ماشین هایی بود که درایو دیسک 3.5 اینچی با تراکم 1.44 مگابایت داشت.

کمبریج Z88

کامپیوتر قابل توجه دیگر کمبریج Z88 8 بیتی بود که توسط Clive Sinclair طراحی شد و در سال 1988 معرفی شد. تقریباً به اندازه یک ورق کاغذ A4 نیز با باتری های استاندارد کار می کرد و حاوی صفحه گسترده اولیه، پردازش کلمه و برنامه های ارتباطی بود. پیش‌بینی می‌کرد که کامپیوتر قابل حمل در آینده کوچک شود و به عنوان یک ماشین مبتنی بر ROM با نمایشگر کوچک، می‌تواند – مانند TRS-80 مدل 100 – به عنوان یک پیشرو برای دستیار دیجیتال شخصی دیده شود.

Compaq SLT/286

در پایان دهه 1980، رایانه های لپ تاپ در بین افراد تجاری محبوب شد. COMPAQ SLT/286 16 بیتی در اکتبر 1988 معرفی شد و اولین لپ تاپ باتری دار بود که از هارد دیسک داخلی و صفحه نمایش LCD سازگار با VGA پشتیبانی می کرد. وزن آن 14 پوند (6.4 کیلوگرم) بود.

NEC UltraLite

NEC UltraLite که در اکتبر 1988 منتشر شد، شاید اولین رایانه نوت بوک با وزن تنها 2 کیلوگرم (4.4 پوند) بود که با حذف فلاپی یا هارد دیسک به دست آمد و توسط CPU 16 بیتی NEC V30 تغذیه می شد. درایو رم 2 مگابایتی بسیار محدود، کاربرد محصول را محدود کرده است. اگرچه کامپیوترهای قابل حمل با صفحه نمایش LCD تاشو در زمان عرضه آن وجود داشت، Ultralite اولین کامپیوتری بود که در یک نوت بوک شکل گرفت. این به طور قابل توجهی کوچکتر از همه رایانه های قابل حمل قبلی بود و می توانست مانند یک نوت بوک حمل شود و ال سی دی تاشو آن مانند جلد کتاب روی بدنه تا شود.

اپل و آی بی ام

اپل مکینتاش قابل حمل

اولین محصول لپ‌تاپ اپل، باتری 16 بیتی سرب اسیدی بود که 7.2 کیلوگرم (16 پوند) Macintosh Portable تولید می‌کرد. در سپتامبر 1989 عرضه شد. پرتابل پیشگام گنجاندن یک دستگاه اشاره‌گر (یک گوی توپ) در کره لپ‌تاپ/قابل حمل بود.

یادداشت IBM PS/2

یادداشت IBM PS/2 اولین لپ‌تاپ IBM با طراحی تاشو بود، و مدل CL57sx در سال 1992 اولین لپ‌تاپ تجاری IBM با صفحه‌نمایش رنگی بود؛ [10] گزینه‌ها و ویژگی‌های معرفی‌شده شامل پورت PS/2 است که در حال حاضر متداول است. گزینه دستگاه تلفن همراه، بایوس لپ تاپ[11] و سلف ایستگاه اتصال لپ تاپ (کارتریج ارتباطات IBM) را معرفی کرد.

پاوربوک اپل

سری Apple PowerBook که در اکتبر 1991 معرفی شد، پیشگام تغییراتی بود که در حال حاضر استانداردهای واقعی در لپ‌تاپ‌ها هستند، از جمله اتاق برای استراحت کف دست.

پاوربوک‌های بعدی دارای نمایشگرهای رنگی اختیاری بودند (PowerBook 165c، 1993)، و اولین تاچ پد واقعی (سری PowerBook 500، 1994)، اولین صدای استریو 16 بیتی، و اولین آداپتور شبکه اترنت داخلی (PowerBook 500، 1994).

IBM ThinkPad

در سال 1992، IBM ThinkPad 300، 700 و 700C خود را منتشر کرد که دارای طراحی تاشو مشابه خط PS/2 بود. 700 و 700C (نسخه “C” با نمایشگر رنگی عرضه شد) با دستگاه اشاره گر قرمز رنگ متمایز TrackPoint که هنوز هم تا به امروز استفاده می شود. ThinkPad استاندارد جدیدی را برای لپ‌تاپ‌های کلاس تجاری با طراحی ماژولار، دوام بیشتر و گزینه‌های بهره‌وری بیشتر، از جمله فیلم‌برداری و دوربین‌ها (ThinkPad Power Series 850، 1995)، [16][17] جایگاه‌های درایو قابل جابجایی، باتری‌های ثانویه و صفحه کلیدهای دارای نور پس زمینه

APM و SMI/SMM

ویندوز 3.1 اولین نسخه ویندوز بود که از APM پشتیبانی می کرد که معمولاً با SMI در BIOS (معرفی شده با Intel 80386SL) پیاده سازی می شد. ویندوز 95 پشتیبانی استانداردی را برای اتصال از طریق PnP BIOS (از جمله موارد دیگر) معرفی کرد. قبل از این مرحله، هر برند برای بهینه‌سازی عمر باتری ماشین‌های خود از بایوس، درایورها و در برخی موارد از ASIC استفاده می‌کرد. این حرکت مایکروسافت از نظر طراحان نوت بوک بحث برانگیز بود زیرا توانایی آنها را برای نوآوری بسیار کاهش داد. با این حال، نقش خود را در ساده سازی و تثبیت جنبه های خاصی از طراحی نوت بوک ایفا کرد.

پردازنده پنتیوم اینتل

ویندوز 95 اهمیت درایو CD-ROM را در محاسبات تلفن همراه نشان داد و به تغییر پردازنده اینتل پنتیوم به عنوان پلت فرم پایه برای نوت بوک ها کمک کرد. Gateway Solo اولین نوت بوکی بود که با پردازنده Pentium و CD-ROM معرفی شد. همچنین دارای یک هارد دیسک قابل جابجایی و درایو فلاپی، Solo اولین کامپیوتر نوت بوک سه اسپیندل (اپتیکال، فلاپی و هارد دیسک) بود و در بخش مصرف کننده بازار بسیار موفق بود. تقریباً در همان دوره زمانی، Dell Latitude، Toshiba Satellite و IBM ThinkPad با سیستم‌های دو اسپیندل مبتنی بر Pentium (دیسک سخت و فلاپی دیسک) که به سمت بازار شرکت‌ها هدایت می‌شدند، به موفقیت بزرگی دست یافتند.

تکنولوژی بهبود یافته

نمایشگرهای اولیه لپ تاپ به قدری ابتدایی بودند که مجله PC در سال 1986 مقاله ای را منتشر کرد که در آن با عنوان “آیا هنوز روشن است؟” بحث می کرد. در مورد مونتاژ 9 کامپیوتر قابل حمل گفت: “تصویر سمت راست دو صفحه نمایش و هفت لکه دراز است”. این مقاله بیان می‌کند که «صفحه‌های LCD همچنان برای بسیاری از ناظران مانند اسباب‌بازی‌های Etch-a-Sketch یا گچ خاکستری روی تخته سیاه کثیف به نظر می‌رسند» و پیش‌بینی می‌کند که تا زمانی که صفحه‌نمایش بهبود نیابد، «لپ‌تاپ‌ها به جای یک مسیر اصلی، به جایگاه اصلی خود ادامه خواهند داد». [18] با پیشرفت فناوری در دهه 1990، سودمندی و محبوبیت لپ تاپ ها افزایش یافت. به همین ترتیب قیمت ها کاهش یافت. چندین پیشرفت خاص برای لپ‌تاپ‌ها به سرعت اجرا شد و قابلیت استفاده و عملکرد را بهبود بخشید. از جمله آنها بودند:

فن آوری باتری بهبود یافته است. باتری‌های اسید سرب سنگین با فناوری‌های سبک‌تر و کارآمدتر، ابتدا نیکل کادمیوم یا نیکل نیکل، سپس هیدرید فلز نیکل (NiMH) و سپس باتری لیتیوم یون و لیتیوم پلیمر جایگزین شدند.
پردازنده های کم مصرف در حالی که لپ‌تاپ‌ها در سال 1989 به پردازنده 80286 (اغلب هریس CMOS) به دلیل نیاز انرژی 80386 قدرتمندتر در فرآیند اصلی CHMOS III محدود بودند، معرفی پردازنده Intel 386SL که برای نیازهای انرژی خاص لپ‌تاپ‌ها طراحی شده بود، مشخص شد. نقطه ای که در آن نیازهای لپ تاپ در طراحی CPU گنجانده شده است. 386SL یک هسته 386SX را با یک کنترلر حافظه یکپارچه کرد و این با یک تراشه I/O جفت شد تا چیپست SL ایجاد شود. این یکپارچه تر از هر راه حل قبلی بود اگرچه هزینه آن بالاتر بود. این به شدت توسط برندهای اصلی نوت بوک آن زمان مورد استفاده قرار گرفت. اینتل این کار را با چیپست 486SL دنبال کرد که از همان معماری استفاده می کرد. با این حال، اینتل با معرفی سری Pentium خود مجبور شد این رویکرد طراحی را کنار بگذارد. نسخه‌های اولیه پنتیوم موبایل نیاز به نصب TAB داشتند (که در تولید LCD نیز استفاده می‌شد) و این در ابتدا تعداد شرکت‌هایی را که قادر به تهیه نوت‌بوک بودند محدود کرد. با این حال، اینتل در نهایت به بسته بندی تراشه های استانداردتر مهاجرت کرد. یکی از محدودیت‌های نوت‌بوک‌ها همیشه مشکل در ارتقای پردازنده است که یکی از ویژگی‌های رایج دسکتاپ‌ها است. اینتل سعی کرد این مشکل را با معرفی MMC برای محاسبات تلفن همراه حل کند. MMC یک ماژول استاندارد بود که CPU و حافظه کش خارجی روی آن قرار می گرفتند. این به خریدار نوت بوک این پتانسیل را می داد که در آینده CPU خود را ارتقا دهد، روند تولید را تا حدودی آسان کرد و همچنین در برخی موارد برای حذف عوارض واردات ایالات متحده استفاده شد زیرا CPU می تواند پس از ورود به اینتل ایالات متحده به شاسی اضافه شود. برای چند نسل با MMC گیر کرد اما در نهایت نتوانست سرعت مناسب و یکپارچگی داده را برای زیرسیستم حافظه از طریق کانکتور MMC حفظ کند. یک نوع تخصصی‌تر CPU صرفه‌جویی در مصرف انرژی برای لپ‌تاپ‌ها، خانواده PowerPC 603 است.[19] برگرفته از سری 601 IBM برای لپ‌تاپ‌ها (در حالی که شعبه 604 برای رایانه‌های رومیزی بود)، قبل از اینکه به طور گسترده در لپ‌تاپ‌ها مورد استفاده قرار گیرد، خود را در بسیاری از رایانه‌های رومیزی ارزان‌قیمت اپل مورد استفاده قرار می‌داد، که با ارتقاء مدل‌های PowerBook 5300، 2400، 500 شروع شد. چیزی که به عنوان یک پردازنده لپ‌تاپ شروع شد، در نهایت در تمام پلتفرم‌ها، PowerPC 750 AKA G3 مورد استفاده قرار گرفت.
نمایشگرهای کریستال مایع بهبود یافته، به ویژه فناوری LCD با ماتریس فعال TFT (ترانزیستور لایه نازک). صفحه‌نمایش‌های اولیه لپ‌تاپ سیاه و سفید، آبی و سفید، یا مقیاس خاکستری، LCD‌های ماتریس غیرفعال STN (Super Twist Nematic) مستعد سایه‌های سنگین، شبح‌ها و حرکت‌های تار بودند (برخی از صفحه‌نمایش‌های رایانه‌های قابل حمل، صفحه‌نمایش‌های پلاسمایی تک‌رنگ‌تر واضح‌تر بودند، اما این صفحه‌ها بیش از حد می‌کشیدند. جریانی که توسط باتری ها تغذیه می شود). صفحه نمایش های رنگی STN برای مدتی مورد استفاده قرار گرفتند، اگرچه کیفیت مشاهده آنها ضعیف بود. در حدود سال 1991، دو فناوری LCD رنگی جدید به طور گسترده ای وارد بازار اصلی شدند. دوگانه STN و TFT. صفحه نمایش دوگانه STN بسیاری از مشکلات مشاهده STN را با قیمت بسیار مقرون به صرفه ای حل کرد و صفحه نمایش های TFT کیفیت مشاهده عالی را ارائه می کردند، اگرچه در ابتدا با قیمتی بسیار بالا. DSTN تا اواسط دهه 90 به ارائه مزیت هزینه قابل توجهی نسبت به TFT ادامه داد تا اینکه قیمت دلتا به حدی کاهش یافت که DSTN دیگر در نوت بوک ها استفاده نمی شد. بهبود در فناوری تولید به این معنی بود که نمایشگرها بزرگتر، واضح تر، وضوح بومی بالاتر، زمان پاسخگویی سریعتر و می توانند رنگ را با دقت زیادی نشان دهند، که آنها را جایگزین قابل قبولی برای مانیتور CRT سنتی می کند.

لپ تاپ OLPC XO-1
فناوری ذخیره سازی بهبود یافته لپ تاپ های اولیه و قابل حمل فقط درایوهای فلاپی دیسک داشتند. با در دسترس قرار گرفتن هارد دیسک های نازک و با ظرفیت بالا با قابلیت اطمینان بیشتر و مقاومت در برابر ضربه و مصرف انرژی کمتر، کاربران می توانستند کارهای خود را در رایانه های لپ تاپ ذخیره کرده و با خود ببرند. HDD 3.5 اینچی در ابتدا به عنوان پاسخی به نیازهای طراحان نوت بوک که به محصولات کوچکتر و مصرف انرژی کمتری نیاز داشتند ساخته شد. با ادامه فشار برای کوچکتر کردن اندازه نوت بوک، HDD 2.5 اینچی معرفی شد. یک لپ تاپ برای هر کودک (OLPC) و سایر لپ تاپ های جدید از رم فلش (شمارهn دستگاه حافظه فرار و غیر مکانیکی) به جای هارد دیسک مکانیکی.
اتصال بهبود یافته مودم‌های داخلی و پورت‌های سریال، موازی و PS/2 استاندارد در لپ‌تاپ‌های سازگار با PC IBM، کار خارج از خانه را آسان‌تر می‌کنند. افزودن آداپتورهای شبکه و از سال 1997، USB، و همچنین از سال 1999، Wi-Fi، استفاده از لپ‌تاپ‌ها را با تجهیزات جانبی به اندازه رایانه رومیزی آسان کرد. بسیاری از لپ‌تاپ‌های جدیدتر با مودم‌های بی‌سیم 3G Broadband داخلی نیز در دسترس هستند.
سایر لوازم جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یک دوربین ویدئویی یکپارچه برای ارتباط تصویری
یک حسگر اثر انگشت برای اعمال محدودیت دسترسی به داده های حساس یا خود رایانه.

نت بوک ها

در ژوئن 2007، ایسوس اعلام کرد که Eee PC 701 در ماه اکتبر منتشر خواهد شد، یک لپ‌تاپ کوچک و سبک وزن x86 Celeron-M ULV 353 با دیسک SDHC 4 گیگابایتی و صفحه‌نمایش 7 اینچی.[20] علی‌رغم تلاش‌های قبلی برای راه‌اندازی رایانه‌های سبک وزن کوچک مانند رایانه‌های شخصی فوق‌قابل حمل، Eee اولین داستان موفقیت‌آمیز بود که عمدتاً به دلیل هزینه کم، اندازه کوچک، وزن کم و تطبیق پذیری آن بود. اصطلاح نت بوک بعداً توسط اینتل نامگذاری شد. سپس ایسوس خط Eee را با مدل‌هایی با ویژگی‌هایی مانند صفحه‌نمایش 9 اینچی و سایر برندها، از جمله Acer، MSI و Dell با دستگاه‌های مشابه که اغلب بر اساس معماری نوپای پردازنده‌های اتم اینتل ساخته شده‌اند، گسترش داد.

کتاب های هوشمند

در سال 2009، کوالکام اصطلاح جدیدی به نام «بوک هوشمند» را معرفی کرد که مخفف دستگاه هیبریدی بین تلفن هوشمند و لپ‌تاپ است.